Λόγος Δ΄: Αντιρρητικός κατά των κεφαλαίων του Σαμουήλ, του Ιουδαίου
Τα κείμενα του Σαμουήλ του Ιουδαίου
μεταφράστηκαν από την λατινική γλώσσα στην ρωσική από τον Νικόλαο
Γερμανό. Στα κείμενα αυτά σημειώνεται ότι ο Σαμουήλ έζησε χίλια σαράντα
χρόνια ύστερα από την Ανάληψη του Χριστού. Επειδή μετά την Ανάληψη του
Χριστού το βασίλειο των Εβραίων διαλύθηκε τελείως από τους Ρωμαίους και
αυτοί διασκορπίστηκαν σε όλες τις χώρες, κάποιοι εξ αυτών άφησαν στους
ομοεθνείς τους, τους Εβραίους των μεταγενέστερων γενεών, κείμενα που
ισχυρίζονταν ότι μετά από χίλια χρόνια θα ξαναγύριζαν πίσω στα
Ιεροσόλυμα. Αυτά τα κείμενα ήταν σεβαστά σε αυτούς και αναζωπύρωναν τις
ελπίδες τους. Καθώς όμως είχαν ήδη περάσει χίλια χρόνια από την
αιχμαλωσία τους, ο Σαμουήλ κατάλαβε ότι οι περιστάσεις δεν συνέκλιναν
προς επιστροφή, αλλά μάλλον προς επιδείνωση της καταστάσεώς τους. Αφού
κατηγόρησε τον εαυτό του και όλους τους Εβραίους λέγοντας ότι ο λόγος
που ζούν τόσα χρόνια στην αιχμαλωσία δεν είναι κάποιο απλό έγκλημα αλλά η
σταύρωση του Χριστού, περισυνέλεξε από τα προφητικά βιβλία κεφάλαια
σχετικά με τον ερχομό του σαρκωθέντος Χριστού, την κλήση προς στους
Εθνικούς, καθώς και την απόρριψη των θυσιών της Παλαιάς Διαθήκης.
Κεφάλαιο Α΄. Τότε θα είστε άνθρωποι του
Θεού και θα σωθείτε από Αυτόν, όταν, αφού απομακρυνθείτε τελείως από τις
κακοδοξίες σας, το πείσμα και την ανυπακοή σας, Τον επικαλεσθείτε με
πίστη και αγάπη μαζί με όλους τους ανθρώπους του Θεού: «Ευλογημένος ο
ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου· ευλογήκαμεν υμάς εξ οίκου Kυρίου» [1]. Όταν
δε αρχίσετε να ζείτε σύμφωνα με τις εντολές Του, αφού βαπτισθείτε στο
όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, όπως έχει γραφεί,
«σος ειμι εγώ, σώσόν με», και δείχνοντας στην συνέχεια την αιτία, «σος
ειμι εγώ, σώσόν με, ότι τα δικαιώματά σου εξεζήτησα» [2]. Εσείς όμως
αρνείσθε την θεότητά Του, αφού διακηρύξατε ενώπιον του Πιλάτου, «ουκ
έχομεν βασιλέα ει μη Καίσαρα» [3], και πάλι, «το αίμα αυτού εφ᾿ ημάς και
επί τα τέκνα ημών» [4], και δεν δέχεσθε τις διαβεβαιώσεις Του, όταν
Αυτός λέγει, «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας
κατακριθήσεται» [5]. Άραγε, πως τολμάς και λες, είμαστε τέκνα του Θεού
σε όποια κατάσταση και να βρισκόμαστε; Μήπως δεν άκουσες τον Προφήτη που
λέγει: «Απηλλοτριώθησαν οι αμαρτωλοί από μήτρας, επλανήθησαν από
γαστρός, ελάλησαν ψεύδη» [6];
Κεφάλαιο Β΄. Τώρα δεν είσαστε τέκνα
Θεού, όπως δείξαμε, και η ελπίδα σας δεν είναι στερεά, επειδή έχει
γραφεί: «Θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης και ελπίσατε επί Κύριον» [7]. Εσείς
όμως, αφού Τον σκοτώσατε, γίνατε εχθροί και φονείς Του και όχι τέκνα,
φίλοι και άνθρωποι του ποιμνίου Του. Πως τότε ελπίζετε σε Αυτόν; Μάταιη
είναι η ελπίδα σας και θεομίσητη.
Κεφάλαιο Γ΄. Αν βρίσκεστε υπό την οργή
του Θεού, είναι επόμενο ότι είσθε εχθροί Του και σας αποστρέφεται. Πως
τολμάτε και ονομάζεστε άνθρωποί Του, αφού η Γραφή λέγει, «υιοί αλλότριοι
εψεύσαντό μοι, υιοί αλλότριοι επαλαιώθησαν και εχώλαναν από των τρίβων
αυτών» [8]; Σας αναγνωρίζει και σας αποκαλεί αλλοτρίους. Τότε εσύ,
Σαμουήλ, πως τολμάς και ισχυρίζεσαι, ότι είσαστε δικοί Του;
Κεφάλαιο Δ΄. Αν όμως, όπως υποστηρίζει ο
λόγος της αληθείας και εσύ ο ίδιος αναγνωρίζεις, οι πατέρες σας
αμάρτησαν και παραπλανήθηκαν μη αναγνωρίζοντας τον ερχομό του Χριστού,
και εσείς είναι επόμενο ότι αμαρτήσατε και παραπλανηθήκατε μαζί τους,
και συνεπώς είστε νεκροί σύμφωνα με το ρητό, «οι μακρύνοντες εαυτούς από
σου απολούνται» [9].
Κεφάλαιο Ε΄. Ακόμη και στις παραπομπές
σου στους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης ψεύδεσαι, Σαμουήλ. Ο Μωυσής και
άλλοι προφήτες αναγνώριζαν όλες τις εντολές, τα διατάγματα και τις
υποσχέσεις του Θεού, ζώντας ενάρετα και με σωφροσύνη· με ελπίδα
αταλάντευτη και θερμό ζήλο ανέ τον ερχομό του Χριστού-Μεσσία, ήλπιζαν σε
Αυτόν και προφήτευαν γι’ Αυτόν. Εσείς όμως όχι μόνο δεν αναγνωρίζετε
όλες τις εντολές του Θεού, όπως τις αναγνώριζαν εκείνοι, αλλά, παρά τις
προφητείες τους, σκοτώσατε τον Χριστό, τον Θεό που στάλθηκε για την
σωτηρία την δική σας και όλου του ανθρωπίνου γένους. Αν εκείνοι
αμάρτησαν κάποτε εξ αγνοίας η λήθης είτε με την σκέψη, είτε από ασήμαντη
πράξη, την διόρθωναν αμέσως και δεν πήγαιναν αντίθετα στις εντολές του
Θεού, δεν εξέπεπταν στις αισχρές σαρκικές και άνομες ηδονές, όπως εσείς
και εμείς. Επομένως ήταν ψεύδη αυτά που είπες και βλασφήμησες εναντίον
αυτών των δικαίων.
Κεφάλαιο Ϛ΄. Ο επόμενος λόγος σου,
Σαμουήλ, μου φαίνεται εξίσου ανεπιτυχής, για να μην πω ανόητος. Αν
πίστεψες αληθινά ότι ο Χριστός είναι εκείνος ο Μεσσίας, για τον οποίον
έγραψαν τόσο θαυμαστά πράγματα όλοι οι προφήτες, γιατί τότε λες με λύπη:
«Ω, έπρεπε την ώρα που τον φονεύαμε να σβήναμε από το βιβλίο του Ησαία
την σχετική προφητεία με αυτό!». Θα άρμοζε περισσότερο να πείς: «Ω, αν
εκείνη την ώρα είχαμε ακούσει τον προφήτη και είχαμε επιδείξει αληθή
μετάνοια ενώπιον του Θεού, τότε δεν θα είχαμε σκοτώσει τον μεγάλο
Προφήτη και δεν θα μας είχε απορρίψει ο Θεός». Αλλά και αν αφαιρούσατε
από το βιβλίο του Ησαία την προφητεία γι’ αυτά, ακόμη και τότε δεν θα
μπορούσατε να καταστρέψετε την θεία δόξα του Χριστού, επειδή ο προφήτης
Αββακούμ έγραψε: «Εκάλυψεν ουρανούς η αρετή αυτού, και αινέσεως αυτού
πλήρης η γη» [10]. Και πάλι: «Α γαρ ο Θεός ο άγιος βεβούλευται, τις
διασκεδάσει; και την χείρα την υψηλήν τις αποστρέψει» [11];
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου